Poetry & Therapy

We hebben allemaal weleens gehuild om een gedicht van Mary Oliver en de helende effecten gevoeld die poëzie kan bieden: een gedicht kan je je gezien laten voelen, dichter bij huis. Dit programma is een paneldiscussie over de therapeutische waarde die poëzie al dan niet heeft, en/of poëzie eigenlijk gebruikt kan worden als een vorm van therapie. Tijdens dit gesprek verkennen we of er sprake is van een verandering in de manier waarop we naar poëzie kijken: zijn mensen meer geïnteresseerd dan vroeger in de therapeutische waarde van het gedicht? En hoe verhouden dichters zich hiertoe?

Samira Negrouche is een Algerijnse essayist, vertaler en dichter. Ze maakt deel uit van een beweging van Algerijnse schrijvers die de Franse taal terugclaimen door in, door en tegen de traditie te schrijven. Dit standpunt komt ook tot uiting in haar vertaalwerken, waarin ze vanuit het Arabisch en regionale minderheidstalen naar het Engels en Frans vertaalt, waardoor ze een internationaal begrijpelijke stem geeft aan de culturele, historische en taalkundige pluraliteit van de Arabische wereld. Naast expliciet politieke poëzie over de Arabische Lente en het geweld in haar land schrijft Negrouche ook gedichten die geïnspireerd zijn door diverse visuele beelden en producten uit andere kunstdisciplines, zoals theater, fotografie, muziek en dans. Als een van de toonaangevende hedendaagse Algerijnse dichters wordt Negrouche vaak uitgenodigd op nationale en internationale evenementen, waar ze haar eigen poëzie voorleest of samenwerkt met andere kunstenaars om interdisciplinaire werken te creëren. Naast het schrijven van verschillende dichtbundels heeft ze Quand l’amandier refleurira (2012) geredigeerd, een bloemlezing van Franstalige Algerijnse dichters. In 2004 ontving ze een stipendium inclusief een residentie van het Centre national du livre. Haar poëzie is vertaald in vijfentwintig talen, waaronder Spaans, Arabisch, Bulgaars en Grieks. Daarnaast is ze secretaris van de Algerije PEN-club en is ze de oprichter van CADMOS, een culturele vereniging voor het behoud van het mediterrane culturele erfgoed.

Rachel Rumai Diaz is schrijver, dichter, performance artist en programmamaker. Daarnaast is zij oprichter van het feministisch literair festival Zus en Zo, een platform dat zich richt op intersectionaliteit en modern zusterschap. Rachel is workshopdocent, mentor en cultuurcoach en geeft les op middelbare scholen, aan MBO studenten en in verschillende musea door heel Nederland. Van Spoken Word, tot poëzie en creatief schrijven, haar doel is om jongeren en jongvolwassen kennis te laten maken met woordkunst op een non-traditionele manier.