Motel Poëzie

Poëzie is zoveel meer dan we denken dat het is. Een danser die gracieus beweegt, een muzikant die een toonladder omhoog glijdt om de noten tussen de noten te vinden - poëzie is via het persoonlijke contact maken met het universele. Het is verhalen vertellen in al haar kunstvormen. Tijdens het programma van Motel Poëzie, een online en offline multidisciplinair platform, brengen zij gevestigde dichters bij elkaar om met elkaar de grenzen van storytelling op te zoeken, dit door middel van crossovers tussen taal, muziek en dans. 

Op Motel Poëzie waant de toeschouwer zich in een wereld van verwondering, een droomvlucht waarin de gelaagdheid van poëzie geruisloos de oversteek maakt naar magische momenten. 

Tussen dag en vandaag manoeuvreert Moze Naél (curator) langs spoken word, poëzie, visuals en muziek. Woorden die diep door huidlagen snijden, zinnen die emoties doorklieven en melodieën die je meevoeren naar plekken waar je nooit bent geweest. Moze Naél vind je tussen de regels, voorbij genres. In voorgaande jaren bracht hij o.a. de ep ‘Lange Leegtes’ uit, maakte hij het audiovisuele project ‘Dicht bij zee, ver van huis’ en creëerde hij een uur durende audiovisuele liveshow genaamd ‘Zielsrust’ samen met componist Winterdagen, lichtkunstenaar Nick Verstand en drievoudig wereldkampioen breaking Menno van Gorp. Naast artiest is Moze Naél ook de oprichter van het online en offline platform Motel Poëzie, waar hij een plek creëert voor kunstenaars die zich bevinden op het snijvlak van spoken word poetry, muziek, dans, visuele kunst en lichtkunst.  

Dean Bowen (1984) is dichter, performer en programmamaker. Hij houdt zich in zijn werk bezig met de dynamiek van de samengestelde identiteit en hoe deze zich verhoudt tot de politieke en maatschappelijke positionering van het individu. Zijn debuutbundel Bokman (2018) is beschreven als lyrisch, bevlogen en woedend; een persoonlijke zoektocht die universele patronen blootlegt en vele stemmen aan het woord laat. Bokman verscheen in 2021 in Italiaanse vertaling. In 2020 verscheen het chapbook Ik vond geen spoken in Achtmaal. Een intieme zoektocht naar wat er overblijft van een mens nadat ze gestorven zijn. In deze publicatie, die tot stand kwam in samenwerking met literair festival Tilt en het Prins Bernhard Cultuurfonds – Noord-Brabant, zoek Bowen naar een manier om zich te verhouden tot activist en dichter Henriette Roland Holst. Hiervoor verbleef hij op het voormalige landgoed van Roland Holst op de Oude Buisse Heide in diens voormalige buitenhuis. Bowen won de eerste Van Dale SPOKEN Award in de categorie poëzie en zijn debuut Bokman, werd genomineerd voor de C. Buddingh-Prijs.  

Hij is docent performance literature en poëzie aan de creative writing opleiding van ArtEZ in Arnhem en hij ontwikkelde tijdens de lockdowns de theatervoorstelling Poetic Resistance met Willie Darktrousers, Martin Rombouts en Maxime Garcia Diaz. 

Eva van Manen is een artiest, songwriter, dichter en muziekproducer die zich tussen verschillende disciplines en werelden beweegt. Op haar debuutalbum ‘Politiek & Liefde’ (2018) overbrugt ze stijlen als rap, elektronica en gitaarpop met een fluïde, persoonlijke invalshoek en onderzoekt ze waar de politiek en de liefde elkaar raken. Hierin is haar brede muzikale interesseveld – van hiphop, soul, indie en jazz – te horen. Op haar tweede album 'De Diepte In' (2021) duikt Eva in haar gevoelswereld en zoekt ze een stromende sensitiviteit op, waarvoor ze met verschillende pop- en jazzmuzikanten samen-werkte. Ook verscheen in 2021 Eva’s eerste dichtbundel ‘Hoe zijn we hier gekomen?’ bij uitgeverij Hollands Diep en richtte zij samen met Josephine Zwaan in 2020 Rosetta op, een ontwikkelplatform voor vrouwelijke en gender non-conforming muziekproducers in Nederland. In mei 2023 kwam haar nieuwste EP ‘Le Hérou’ uit, een solo EP geschreven en op- genomen in de Belgische Ardennen. Op dit moment werkt zij aan haar nieuwe album.  

Mirte Hartland is singer-songdichter, musicerend woordkunstenaar, taalgoochelaar met gitaar. Door te jongleren met gezongen en gesproken woord, gitaar en zang onderzoekt ze waar muziek en poëzie elkaar versterken. Ze doet dit zowel solo als in samenwerking met makers uit andere disciplines. Haar werk bestaat uit een zorgvuldig gecomponeerde collage van sferen en beelden met een melancholische ondertoon. In haar werk worden thema’s als queer liefde, de relatie met de natuur en sociale rechtvaardigheid aangeraakt. Met haar werk heeft Mirte op Oerol, Lowlands en De Parade. Sinds 2018 is zij de huismuzikant van Babs' Woodsalon. Als maker en coach is zij sinds 2008 verbonden aan Poetry Circle.

Sjaan Flikweert is interdisciplinair podiumkunstenaar. Ze maakt spoken word poëzie, muziek, dans, theater en film. Voor haar hebben verhalen de magisch kracht mensen te verbinden en iets nieuws of anders te verbeelden. Het neemt ons aan de hand over de grenzen van onze eigen beperkingen.  

Sjaan is al ruim 14 jaar actief podiumkunstenaar in binnen- en buitenland. Ze was te lezen in de bloemlezing HARDOP en ze is in Tirade gepubliceerd. Ze staat aan de basis van Poetry Circle en heeft o.a. voor AYA, de Gasten, Bühnenbiest, Rover company, Silbersee, Nanoek en Dox gewerkt. Ze bracht twee audiovisuele dichtbundels uit: Ergens thuis en de ruimte ertussen (Nominatie Lonely Wolf Festival en NPF) en De werkelijkheid heeft mij niet nodig (geselecteerd voor NFF en NPF). Ze organiseert BYMEKAAR, een twee maandelijks improvisatie concert met muziek, spoken word en dans. 

Stryder is poëet en op het nippertje nog een kind van de jaren tachtig. Door hiphop leerde hij al vroeg de kracht van het woord kennen. Stryder ziet zichzelf niet als woordkunstenaar, maar als iemand die de kunst van de pijn bezit en dat vertaalt naar een rauwheid die zeldzaam mooi is.  

Stryder treedt ook op als rapper en maakte samen met Gaza een mixtape De Stem Van. Dit was een kritische reflectie op de samenleving en de wereldpolitiek. Tegenwoordig maakt hij deel uit van het hiphop-collectief Camp Rauw, waarmee hij het debuutalbum ‘Meer dan muziek’ uitbracht.

Draaiende Derwisjen: De ene hand toereikend naar de hemel , de andere naar de aarde. Zo dansen de derwisjen al eeuwenlang, eindeloos draaiend om hun as om in hun trance het goddelijke met het aardse te verbinden. De sema is een prachtig ritueel van de Mevlevi, een soefi-orde uit Istanbul.  

In de vorige eeuw dreigde dit ritueel van muziek en dans te verdwijnen, als gevolg van een verbod van de grote Atatürk. Sinds de jaren tachtig bloeit het weer als vanouds.