Korte lezing: drie dichters

Aigerim Tazhi (1981) is een Kazachse dichter wiens poëzie indruk maakt en je zal ontroeren. De overdaad aan beelden die Tazhi oproept maakt van haar poëzie een dwingende oproep om de principes achter haar wereld vol magie te heroverwegen. In haar bundel Paper-thin Skin schetst ze een miraculeuze wereld die toch volkomen waterdicht in elkaar lijkt te zitten. Hoe fictief personages, wezens en landschappen ook zijn, ze zijn van top tot teen fotografisch levensecht, met elk een eigen, vanzelfsprekende logica. Scenes van alledaags huiselijke leven metamorfoseren tot haast onvoorstelbaar surrealisme. Haar poëzie is er daarmee een van wendingen, haar gedichten zijn portalen naar plekken die overal rond ons zouden kunnen zijn. Overal, en toch, steeds net buiten bereik. Tazhi's poëzie is er een van een omkering van rollen, een gedepersonaliseerd verhaal waar het perspectief van de auteur vaak ontbreekt en is ingeruild voor dat van de waarneming. ‘Werk van een verbluffende originaliteit’ (John Butler).

Cornelia Hülmbauer (1982) schrijft poëzie, kort proza en hoorspelen. Haar gedichten zijn geladen, met zinnen die op zoek zijn naar de precieze woorden voor iets wat ongrijpbaar en meestal dreigend is. Tastende taal, eenvoudig, met dialectwoorden en verwijzingen naar volkse liedjes en telrijmpjes; zinnen lijken vooral te laten zien hoe ingewikkeld het is de dingen accuraat te benoemen. Dat is ook een serieuze opgave als het gaat over de kloof tussen herinneren en vergeten of de blessures die tussen mensen ontstaan. Vaak richt een ik zich tot een jij in een conversatie die raakt aan een groter engagement, zoals onevenwichtige man-vrouwverhoudingen. Een sterk voorbeeld daarvan is de gedichtenreeks Zyklus V, die vooral gaat over het vrouwelijke lichaam in de sociale ruimte en over de vrouwelijke stem in onze samenleving. Gedichten spelen zich vaak binnen familieverbanden af, een verband dat houvast biedt, maar ook aangetast wordt door familiegeheimen en huiselijk geweld. Dreiging in combinatie met onderkoelde humor maakt Hülmbauers werk meerlagig en verrassend.