Poëzielezing: Threa Almontaser & Takako Arai

Threa Almontaser (VS/Jemen, 1993) is een in de VS geboren dichter van Jemenitische afkomst. Haar poëzie is een indringende verkenning van een leven tussen die twee culturen. Gedichten zijn doorspekt met Arabische woorden, die de Engelssprekende lezer van zijn eigen taal vervreemden. Ze refereert in haar poëzie aan haar eigen vervreemding door de vijandige houding van landgenoten na de aanslagen van 9/11, zoals in het gedicht Hunting Girliness waarin ze schrijft: ‘(I) wore the city’s hatred as hijab’. In veel gedichten bekritiseert ze conventionele ideeën over vrouwelijkheid in het licht van geweld dat zich wereldwijd in allerlei situaties openbaart. Ook de kwetsbaarheid van het lichaam als gevolg van ideologische onderdrukking, krijgt in Almontasers werk een sterke nadruk. In die fysieke werkelijkheid speelt het leven in twee talen een grote rol. Ze laat de taal van de consumptieve werkelijkheid - verslinden, proeven, doorslikken – contrasteren met het verhaal over Jemen, de honger, de strijd en de geschiedenis van haar ouders. Almontasers poëzie stelt het denken over taal en cultuur, herkomst en bestemming, opnieuw en overtuigend scherp.

De gevierde Japanse dichter Takako Arai (1966) beantwoordde onze uitnodiging om naar Rotterdam te komen met een gedicht op zich; over haar frequente uitstapjes naar kleine dorpjes waar ze op een bankje naar de stemmen van oude dametjes luistert. Voor Arai is alles poëzie. Haar gedichten zijn speels, avantgardistisch en levendig. Haar gedichten volgen geluiden tot aan de bron, verwoorden hoe in het lichaam klanken worden gemaakt en geven die namen. In de meeslepende bloemlezing Factory Girls (2020) vertelt ze in ritmische, verhalende gedichten over de verborgen harde wereld van werkende vrouwen in de teloorgaande zijde-industrie, brengt ze  hun gevoelswereld tot leven en plaatst ze ze in surrealistische situaties: “Ghosts, people, factories, and creatures blow through each other like smoke rings (…) so vivid and vermicular, they all but crawl under the reader’s skin.” (Japan Times)

Presentatie: Fiep van Bodegom