Poëzievoordracht: Sara Uribe & Laura Jane Lee

De piepjonge Laura Jane Lee (Hong Kong, 1998) verraste ons met haar onlangs verschenen bundel flinch & air (oktober 2021) die net zo goed een bundel over de liefde als een bijzondere verkenning van de Aziatische vrouwelijke identiteit is. Tegen het decor van de Hong Kongse massaprotesten verkent ze de culturele, politieke en maatschappelijke strijd van Aziatische vrouwen, in het bijzonder die van haar vrouwelijke voorouders, en vertelt daarmee een verhaal van schatplichtigheid, moed, veerkracht en offerbereidheid. Tegelijk onderzoekt ze op een verfrissende, heldere manier het sensuele, tere, dwaze en onzekere van de romantische liefde. Lee schrijft in het Engels en het Mandarijn. In haar gedichten gaan de talen met elkaar in dialoog en bindt ze het gesprek aan met dichters als Frank O’Hara en Reginald Shepherd, haar grote inspiratiebronnen. “This poetry has an uncanny lightness and ease of movement. It is sharp, funny and deeply seeing.” (Mark Waldron)

Sara Uribe (Mexico, 1978) brak door met de bundel Antígona González, waarin ze de mythe van Antigone gebruikt als poëtische metafoor om aandacht te vragen voor het almaar oplopende aantal vermiste personen in Mexico (90.000 mensen zijn spoorloos en dat aantal blijft groeien). Net als Antigone is Antígona Gozález wanhopig op zoek naar haar vermiste broer. Waar Poetry International dit jaar het poëtische lichaam uitdiept, laten Uribe's aangrijpende gedichten je voelen wat het betekent als er ineens helemaal geen lichaam meer is. Omdat ze het verhaal van de vermisten niet kan vertellen, vertelt Uribe het verhaal van de onvermoeibaar verder zoekende achterblijvers. Te midden van gruweldaden en vertwijfeling biedt Antígona González hoop door de verdwenen mensen te benoemen en ze in haar even prachtige als schrijnende gedichten een plek te bieden om in te bestaan, al is het dan ook maar als herinnering: ”As if written by the Emily Dickinson of Tamaulipas (…) it is that intimate, honest, unaffected, intelligent, urgent, innovative, spare, and beautiful” (Francisco Goldman). 

Presentatie: Fiep van Bodegom