Dankwoord Antoine de Kom

Mijnheer de Burgemeester, dames en heren, Dank aan mijn uitgever Querido, aan mijn redacteuren Mirjam van Hengel en Jan Kuijper, aan de kunstenaars Julie Dassaud en Wilgo Vijfhoven. Mijn poëzie is er niet om te begrijpen maar om te ondergaan. Poëzie is een mysterie. Poëzie is napraten over wat nog te gebeuren staat. Mijn poëzie wil de gruwelen in de wereld een stap voor zijn. Misschien kan de schoonheid van de taal er toe bijdragen het kwaad in rook te laten opgaan. Vandaag is dat voor mij een talige werkelijkheid geworden. Over mijn tropische poëzie kan ik veel zeggen. Ik noem het belangrijkste. Tropische poëzie is van alles maar vooral wulps en dartel. Met mijn bundel wil ik de Nederlandse dichtkunst heter en vooral bevredigender helpen maken. Vanuit den vreemde gezien is de Nederlandse poëzie nauwelijks buitendijks te noemen. Een poëzie die zich niet laat voeden door den vreemde wordt anemisch en impotent. Vanuit de kritiek zal dan worden geroepen om het verleden. Poëzie vergaat steeds en moet zich vernieuwen om te blijven. Geen poëzie is autarkisch. In de dichtkunst gaat het om een innerlijke reis, een innerlijk oneigenlijk zijn. De vreemde worden om zich te ontvreemden en dan weer te ontdekken. Ik heb gezegd.