Ester Naomi Perquin en Geert Mul presenteren Lichtgedicht

17 december 2013 Ester Naomi Perquin noemt het gedicht de “kers op de taart” van haar stadsdichterschap van Rotterdam (2010-2012). “Hier fiets ik eigenlijk elke dag langs, dus het is haast pure egotripperij. Het is een mooi stukje Rotterdam. De mooiste plekken van de stad zijn de plekken waar je niet gauw komt, zoals de achterkant van flatgebouwen, of onder bruggen. Er zijn veel mensen die veel gedaan hebben om het gedicht hier te krijgen.”
 
Mul: “De architectuur van deze brug is prachtig. Het is een beetje sober; er is weinig licht. Het is de onderkant van een weg en daardoor een beetje anoniem. Er staat nergens een naam. Voor het Lichtgedicht is dit een mooie plek.” “Het is hier een soort schemergebied, een gebied tussen licht en donker in”, vertelt Perquin. “We hebben gebruik gemaakt van wat er was. Eronder is donker, erbuiten licht en andersom.”
 
De combinatie van tekst en licht zorgt ervoor dat het stadsgedicht over licht op meerdere manieren geïnterpreteerd kan worden. Door de kleurrijke, afwisselende belichting lijken woorden en zinsdelen te verdwijnen en opnieuw te verschijnen. “De verlichting kent een cyclus van twee programma’s, elk van ongeveer twee minuten. Het beste is het om rond te lopen en het gedicht van verschillende afstanden te bekijken”, tipt Mul.