Slotspeech Bas Kwakman

15 juni 2013 Tijdens een synchroon festival met China via internet afgelopen vrijdag hebben ruim 6.7 miljoen chinezen naar onze programma’s gekeken en hebben vele Chinese dichters met de dichters van het festival voor het oog van hun hele natie over poëzie gesproken. Dit is nog nooit op die schaal en zo openhartig en vrij van alle denkbare drempels gebeurd. De opwinding aan beide kanten was dan ook groot. Men heeft vanuit China de dichters van dit festival op het hart gedrukt en verzekerd dat ze nooit meer anoniem over straat kunnen in Bejing en Shanghai.
Wat mij in ieder geval heeft veranderd is de jonge Chinese Dichteres, die vanaf de webcam haar gedicht over Ester Naomi Perquin mocht voorlezen en daarna 1 vraag mocht stellen.  Zonder ook maar een moment van aarzeling vroeg ze: Mevrouw Perquin, hoe denkt u over de lineariteit van het ‘ik’?

Ik ben veranderd door de haarscherpe analyse van Adonis over de Arabische wereld, door de mokerslagen van Mustafa Stitou, de charismatische overreding van Kwame Dawes en Ilya Kaminsky, de verbeelding van Banalescu, Gulias, Erb en Babstock, de scherpte van Jooris, Banalescu en Byrne, en de verwondering van Ashbery, Metail en Odegard. Door het enorme geloof in de kracht van poëzie van Lian, Waitong en Xiaoyu en door het woord ‘Hupsakee’ van Jan Glas.

We hebben zelden zoveel programma’s in zo’n korte tijd geduwd. Naast enige sporen van vermoeidheid heeft dat zijn vruchten afgeworpen. Zelden heb ik zo’n geconcentreerde, betrokken, eensgezinde en intense sfeer mee gemaakt tussen dichters onderling en tussen de dichters en de organisatie. Dat geldt voor de lezingen, voor alle bijzondere programma’s, voor de masterclasses, de vertaalbijeenkomsten, de expertmeetings en de evenementen buiten de schouwburg, zoals in kerken, parken, leeszalen en bussen temidden van het Zomercarnaval en zelfs voor de afterpartys in het cafe van de schouwburg.

Zelden is er ook zo hard gewerkt. Zonder uitzondering is elke medewerker aan deze editie boven zichzelf uitgestegen. Ik neem daar met een diepe, maar dan ook hele diepe buiging mijn pet voor af.

Het is altijd raar. Morgen ruimen we op en staren verbaasd naar de leegte voor ons. Dat duurt niet lang. Wat hier de afgelopen week op een uiterst geconcentreerde manier is gebeurd verandert de komende maanden en jaren de rest van de wereld. Dit was de stok die we midden in een gigantisch meer hebben gegooid. Vertalingen gaan op reis naar websites, uitgeverijen en tijdschriften over de hele wereld, dichters die hier zijn ontdekt reizen naar festivals, de geluid- en beeldopnamen worden door duizenden en duizenden mensen via onze website en andere websites ontsloten, programma’s gaan reizen naar andere steden en poëzieliefhebbers verspreid over hele wereld ontdekken de poëzie die hier voor het eerst was te horen. De dichters van dit festival zijn vervolgens weer een bron van namen voor nieuwe dichters, die we vanaf augustus weer intensief gaan lezen.

Deze week was een vliegwiel, goed voor jarenlange wentelingen in de wereld van de internationale poëzie.

Ik dank iedereen die hieraan mee heeft gewerkt. Alle dichters, vertalers, festivalgasten, kunstenaars, musici, acteurs, regisseurs, presentatoren, festivalmedewerkers en alle opa’s en oma’s die op onze kinderen moesten passen.
En ik dank u, geliefd publiek, omdat u het aandurfde om hier al uw zintuigen te openen voor de poëzie.

Tot zien in 2014.


> {segment name="festival/video/23676" title="VIDEO VAN HET SLOTPROGRAMMA"}